Pisanie artykułów na podstawie wikipedii jest pójściem na łatwiznę, ale tu faktycznie warto przedstawić historię Carla Emila Petterssona. Urodził się on w 1875 roku i jak wielu młodych ludzi z przymierającej głodem Szwecji - ruszył na morze w wieku 17 lat. Trafił na Archipelag Bismarcka i zaczął pracę dla niemieckiej kompanii handlowej. Zamustrował na statek Herzog Johan Albrecht, niestety, w pierwszej już podróży został rozbitkiem. Fale wyrzuciły go na brzeg wyspy Tabar w Nowej Irlandii.
Jego pech polegał na tym, że wyspę Tabar zasiedlali ludożercy. Zawlekli go do swojej wioski, postawili przed obliczem króla i już pewnie szykowali widelce, gdy - tu z kolei szczęście Carla - jego uroda wpadła w oko księżniczce Singdo, królewskiej córce. Ratując go jak Zbyszka z szafotu zyskała prawa do przystojnego i silnego (zyskał przydomek Silnego Carla, gdyż siłą przewyższał każdego z tubylców) Szweda. 3 lata później wzięli oficjalny ślub. Carl rozpoczął handel koprą (miazgą z kokosów) i założył swoją prosperującą plantację, potem drugą. Dorobił się dziewiątki dzieci, a po śmierci swojego teścia uzyskał tytuł królewski.
Niestety, w 1921 roku zmarła jego żona (powodem była malaria utrzymująca się stale na wyspach), i w 1922 roku Szwed wyruszył do swojego kraju w poszukiwaniu żony, która przejęłaby opiekę nad jego dziećmi. Można sobie wyobrazić, jak w nudnej i ponurej wówczas Szwecji prasa zachwyciła się tą ciekawostką. Z poznaną Jessie Louisą Simpson wrócił na wyspy.
Szczęście okazało się kruche - pod nieobecność właściciela plantacje stanęły na skraju bankructwa, a swoje dołożył światowy kryzys. W dodatku małżeństwo zachorowało na malarię. W tych okolicznościach Carl wydobył ukryty państwowy depozyt złota (podobno do dziś wyspy Tabar mają jeden z największych depozytów na świecie) i przeniósł się do Australii w celu leczenia. Jessie wróciła po kuracji do Szwecji, Carl - wg źródeł szwedzkich - nigdy już do kraju nie wrócił i zmarł w 1937 roku na zawał.
Jako, że historia była wprost wymarzona dla bulwarowej prasy, przez dłuższy czas funkcjonowała w szwedzkim społeczeństwie i musiała trafić do Astrid Lindgren. Dziewczynka Pippi Langstrump wychowuje się sama, a jej ojciec, Ephraim Langstrump, wpierw jest kapitanem, który zaginął na Morzach Południowych, a następnie okazuje się, że jest tam królem wyspy. W dodatku Pippi, poza wyjątkową siłą, dysponuje kufrem złota od ojca, co pozwala jej na sporą niezależność.
Właśnie wolność od obowiązków dziecięcych, niezależność i pewna dowcipna bezczelność podbiły serca dzieci na całym świecie, a Astrid Lindgren uczyniły znaną i bogatą pisarką. Poza przetłumaczeniem przygód Pippi na kilkadziesiąt języków nakręcono filmy i seriale telewizyjne. Oczywiście największą popularność pisarce przyniosły "Dzieci z Bullerbyn", również traktujące o samodzielnej i odpowiedzialnej grupce dzieci.
Sama autorka cieszyła się popularnością i zasłużonymi korzyściami finansowymi, aż okazało się, że wskutek szaleńczej polityki fiskalnej szwedzkiego rządu musi zapłacić 102% podatku. Napisała wówczas książkę "Pomperipossa w Monismanii", której - jak się mówi - popularność spowodowała przegraną rządów socjaldemokratycznych w Szwecji, obniżkę podatków i wskutek tego wzrost dobrobytu, przynajmniej do czasu ponownego przejęcia władzy w Szwecji przez zwolenników redystrybucji cudzych podatków.
Finalnie okazuje się, że łatwiej i bezpieczniej prowadzić plantację w kraju ludożerców, niż być pracowitą pisarką w sercu Europy.
Zdjęcie: modelka Victoria Borodinowa odtwarzająca "styl" Pippi Langstrump
